Mezuniyetim otuz yılı bulsa da, aslen ve halen Cerrahpaşalı’yımdır ben.
Nâzım Hikmet’in “Çiçekli badem ağaçlarını unut./Değmez,/bu bahiste geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.” dizelerini sevsem de…
Ondan çok…
William Wordsworth’un “Otların görkemli, güzel/Çiçeklerin mağrur olduğu dönemi geride bıraktık/Yas tutmak yok/Çünkü, biz anılarımızla güçlüyüz artık”ıdır Cerrahpaşa benim için.
Mezun olacakları sene, 25 Ocak 1977’de, Beyazıt’ta faşist katillerce öldürülen Hüseyin Yabuz ve Baki Ünlü’dür…
Hüseyin ve Baki’nin ölümünden sonra yaptığımız okul işgali, Cerrahpaşa-Eminönü yürüyüşüdür.
Siyasi çalışma yapmak için gittiği Ordu Aybastı’da faşistler tarafından pusuya düşürülen…
Benim en yakın yoldaşım, tüm zamanların en gülen yüzlü devrimcisi Ercan Gündoğdu’dur, Cerrahpaşa.
Öğrenciliğinden profesörlüğüne, nerdeyse tüm ömrünü Cerrahpaşa’da geçiren…
Fakültedeki odasından Mahir’in fotoğrafını, çekmecesinden Kesintisizler’i hiç eksik etmeyen Aydın İşçimen’dir.
***
Yazıya kendimle başlayınca öyle gittiğine bakmayın…
Aslında biz hepimiz, her daim Cerrahpaşalı’yızdır.
Bizim için sadece okunup bitirilen bir okul değil, yaşam boyu bir ekoldür Cerrahpaşa.
Memleketin, bırakın memleketi, dünyanın neresinde olursak olalım unutmayız Cerrahpaşa’yı.
Doktorluğu çoktan bırakmış olanımız da, 12 Eylül’de Cerrahpaşa’dan koparılıp şimdilerde Amerika’da linguistik profesörlüğü yapanımız da bir fırsatını bulduğumuzda yolumuzu düşürürüz Cerrahpaşa’ya.
O yıllarda bizim için okulun mütemmim cüzü “Baba’nın Kahvesi”, İkizler Kıraathanesi’ni…
Hocanın yoklama yapacağı haberi gelince merdivenleri koşa koşa tırmanıp, yoklamadan sonra parmak uçlarımıza basarak arka kapıdan kaçtığımız TRK Amfisi’ni…
Eski kantinimizi, eski yemekhanemizi, havuzlu bahçemizi tavaf eyleriz, mutlaka.
***
Sadece yetmişli yılların güçlü bir antifaşist mücadele odağı değil…
Aynı zamanda, aynı yıllarda kurulmuş Devrimci Sağlık-İş’tir, Cerrahpaşa.
Doğum yeri ve anayurdu Cerrahpaşa’dır Devrimci Sağlık-İş’in.
12 Mart’ın hemen sonrasında, dokuz aylık birikmiş maaş farklarını alamayan Cerrahpaşa çalışanlarının 14 Ekim 1973 günü yaptıkları kitlesel eylemle atılmıştır tohumu.
Sonrasında Ankara, Hacettepe, Ege Tıp’ta…
Fransız Lape, Vatan, Güzelbahçe, Esnaf, Özel Çamlıca, Alman, Surp Agop, İzmir Özel Sağlık hastanelerinde örgütlenmiştir.
***
Şimdilerde ülkenin dört bir yanında taşeron sağlık çalışanlarını örgütleyen Devrimci Sağlık-İş bugünlerde tekrar anayurduna, baba ocağına döndü.
Taşeron şirket değişince işlerinden atılan Devrimci Sağlık-İş üyesi on yemekhane işçisi 13 Ocak’tan bu yana Cerrahpaşa’da kurdukları çadırda direniyorlar.
İşleri ve ekmekleri için…
Hakları ve gelecekleri için…
Çocukları ve onurları için!..
Dün, hastalık nedeniyle çok kısacık da olsa uğradım yanlarına.
Yüzlerinde direnişin güzelliği…
Gözlerinde umudun ışığı vardı.
Eminim ki başaracaklar…
İnanıyorum ki kazanacaklar.
Çünkü…
Cerrahpaşa yenilmez!.. Beylikdüzü EscortBeylikdüzü Escort
